De kathakas, reizende vertellers, die op de dorpspleinen met slechts een doek en een stok verhalen uitbeelden hebben het verhalende element toe gevoegd.

Toen de Kathak dansers een plaats kregen aan de vorstenhoven van de Maharadjas, de grote koningen, kregen de dansers de ruimte om de dans te verfijnen. De bewegingen werden eleganter. Er werd nu gedanst om de koning te behagen.

Nadat de moguls grote delen van India hadden veroverd werd er ook in hun paleizen gedanst. Omdat de Moguls mohamedaan waren waren ze niet geinteresseerd in de verhalen over Krishna. Pure dans zonder verhaal kwam tot bloei: Mathematisch voetenwerk, heel veel verschillende draaien, verfijnde bewegingen van eindeloos traag tot super snel, altijd eindigend in een prachtige pose op de eerste tel van de volgende ritmische cyclus.

Daarnaast werden er ghazals gezongen en verbeeld; prachtige poezie gericht tot de geliefde (God)

Ten tijd van de Britse overheersing verdween Kathak uit beeld. Zoveel levenslust vonden de engelsen met hun victoriaanse moraal ongepast.

In het begin van de twintigste eeuw ontwaakte het zelfbewustzijn van de mensen in India en daardoor kregen ze belangstelling voor hun rijke culturele en religieuze erfgoed.

Werd er vroeger voornamelijk gedanst door mensen uit de dansers kaste, nu waren het de intellectuelen die hun dochters naar dansles stuurden. Daar was moed voor nodig want nette meisjes dansen niet en laten zich zeker niet zien aan het publiek.

Tegenwoordig zijn er verschillende instituten die jonge mensen opleiden tot toneel danser. kathak is ook niet langer meer alleen een solodans. Er worden prachtige groeps choreografieen gemaakt en er zijn veel (echt) paren die samen dansen zoals Abhi Manyu en Vidha Lal. Het is zeer de moeite waard om hun filmpjes op youtube te bekijken!